Grzegorz Makarewicz "gsmok"

   Koncepcja radioodbiornika została opracowana w 1947 roku. Jego masową produkcję rozpoczęto jednak znacznie później bo we wrześniu 1950 roku. W 1952 roku poddany został pewnym modyfikacjom i był sprzedawany pod nazwą Mir M152. Nie mam pojęcia jakie to były modyfikacje. Nie znalazłem na ten temat żadnych wiarygodnych informacji. Trochę szczegółowych informacji na temat radioodbiornika można znaleźć na stronie M137.  Zgodnie z podaną tam treścią:

"Jedną z cech łotewskiego odbiornika radiowego M 137 jest skala, w której celownik jest połączony ze wskaźnikiem przełącznika zakresów. Na każdym z 5 pasm jasna kropka na czerwonym tle wskazuje częstotliwość strojenia tylko wybranego pasma. W trybie odbioru linia gaśnie. Głośnik radiowy - 10GDP-VEF (10 W) z dyfuzorem 250 mm. Wśród twórców tego radia był Gintauts Aboltins-Abolins, później znany konstruktor biura projektowego Orbita, a od 1968 r. Kierownik Katedry Projektowania i Technologii Produkcji Urządzeń Elektronicznych Wydziału Radiotechnicznego Politechniki w Rydze.
W gazecie Vefietis można znaleźć artykuły na temat radiotelefonów konsolowych opartych na odbiorniku Latvija M137. Na jednym widnieje napis „Drogiemu wodzowi, ojcu i nauczycielowi Józefowi Wissarionowiczowi Stalinowi w 30-lecie Komsomołu od Członkowie Komsomołu i młodzież Rygi ”. Kolejny powstał z okazji 10-lecia LSSR w lipcu 1950 roku."

   Radio jest naprawdę imponujące. Gdy znalazłem się w jego posiadaniu moja reakcja była jednoznaczna.


Fot. 1. Usiłowałem oczywiście gwizdnąć ale usta mi zaschły z podziwu a oczy powędrowały w różne strony świata.

  Pokazałem je kotom, które zwykle kręcą się w pobliżu i niestety nieco się zawiodłem. Ich reakcja była całkiem odmienna. Nie raczyły nawet zejść z fotela.


Fot. 2. Ten kot na górze to "Cypis", na dole to kotka "Deedee" vel "ZEA". Podobno koty przesypiają 70% życia. "Cypis" przesypia co najmniej 95%.

  Powróćmy jednak do tematu opisu. Oto radioodbiornik w całej okazałości.


Fot. 3

Podstawowe parametry radioodbiornika:

  • Czułość: nie mniej niż 50 μV.
  • Moc wyjściowa 6W w zakresie częstotliwości 60Hz ÷ 6500Hz.
  • Moc pobierana z sieci zasilającej: 190W.
  • Napięcie zasilania: 110V / 125V / 220V.
  • Wymiary: 642mm / 406mm / 292mm.
  • Masa: 30kg (przekonałem się o tym obracając radioodbiornik podczas robienia poniższych fotografii).

Bardziej szczegółowe dane:

  • Zakresy:
    • Fale długie: 150kHz ÷ 410kHz (2000m ÷ 730m).
    • Fale średnie: 520kHz ÷ 1500kHz (577m ÷ 200m).
    • Fale krótkie I: 4.28MHz ÷ 8.57MHz (70m ÷ 35m).
    • Fale krótkie II: 8.53MHz ÷ 12.2MHz (35.2m ÷ 24.6m).
    • Fale krótkie III: 15.07MHz ÷ 15.54MHz (19.9m ÷ 19.3m).
  • Częstotliwość pośrednia: 465kHz.
  • Zastosowane lampy elektronowe: 6K7 x 3, 6A7, 6A8, 6X6C, 6C5, 6H7C, 6P3C x 2, 6E5C,  5Ц4С x 2.

   Teraz pozostaje wygodnie usiąść, zaopatrzyć się w odpowiedni napój (oczywiście mam na myśli wodę mineralną) i pooglądać fotografie. Pamiętajcie ile wysiłku kosztowało mnie obracanie tego 30 kilogramowego zabytku radiotechniki.


Fot. 4. Jeszcze jedno ujęcie od frontu (pod innym kątem).


Fot. 5. No i nie obyło się bez ujęcia od tzw "d..." strony. Cudeńko!!!

A teraz czas na kilkadziesiąt, powtarzam KILKADZIESIĄT fotografii. Niektóre niewiele się różnią z wyjątkiem innego kąta ustawienia aparatu fotograficznego. Ale skoro już się namęczyłem to dlaczego nie umieścić tego w Galerii.

Wszystkie fotografie znajdują się pod adresem:

Radioodbiornik Латвия (Riga) M 137